Rzeźba w plenerze miasta cd.

Niedzielny, upalny dzień (35 stopni!) postanowiliśmy spędzić ponownie z profesorem Andrzejem Joczem. To pierwsza w tym roku (w ubiegłym spotykaliśmy się siedem razy) wycieczka Zielonej Łodzi i rowerologii, na której mieszkańcy miasta mają możliwość obejrzenia i posłuchania o rzeźbach wkomponowanych w wielkomiejski krajobraz. O niektórych wiemy, niektórym nadajemy własne nazwy a niektóre mijamy nie zauważając. Umówiliśmy się w parku Reymonta, obok ślimaków, które… zniknęły! I to nie z powodu upału lecz prac remontowych w samym parku oraz czyszczeniu niecki stawu na Jasieniu.

Ruszyliśmy w siedemnastoosobowym peletonie do pobliskiego placu Reymonta (pomnik noblisty) a dalej ulicą Pabianicką przez łódzkie parki: Słowackiego i Sielanka. Tunelem pod koleją obwodową przejechaliśmy dawna granicę miast: Łodzi i Rudy Pabianickiej (przyłączona do Łodzi w 1946) i popedałowaliśmy do kolejnej z rzeźb usytuowanej przed jednym z zakładów przy ul. Pabianickiej.

Najbardziej wysuniętym na południe obiektem jest rzeźba poświęcona łódzkim tramwajarzom (zajezdnia Chocianowice) ustawiona w 1973 roku z okazji 75 – cio lecia łódzkich tramwajów. Przecinamy Pabianicką i zagłębiamy się w uliczki Rudy w niedalekiej odległości od przepływającego obok Neru. Ulica Farna doprowadza nas do Rudzkiej, a ta z kolei do Popiołów. Skąd ta nazwa? Gdy Ruda była jeszcze miastem, jej ulice miały swoje własne nazwy. Popioły, to dawna ulica S. Żeromskiego – autora powieści pod tym tytułem. Prowadzi lekko pod górkę przez dość duży las tworzący swoisty mikroklimat. Temperatura w nim jest o cztery stopnie niższa co daje dość dużą ulgę w afrykańskim upale.

Las graniczy z terenami przemysłowymi dzielnicy Górna. Po przecięciu wybudowanej w ubiegłym roku południowej obwodnicy miasta znajdujemy się obok szpitala „Matki Polki”

Przed głównym budynkiem wita nas rzeźba „Macierzyństwo”. Kolejną możemy zobaczyć w hallu głównym, zresztą sam szpital oddany do użytku w 1988 roku ma bardzo ciekawą bryłę. W cieniu sosny rosnącej przed budynkiem słuchamy mini – wykładu profesora.

Przez kolejne łódzkie osiedla docieramy do „Młynka”. Tu, niedaleko od stawu na Olechówce mamy kolejną przemysłową enklawę: ulica Lodowa to mn. Dywilan (rzeźba – akt), dawna przędzalnia (rzeźba przypominająca kłębek wełny) a po przecięciu ul. Dąbrowskiego dawny budynek Bistony z bardzo ciekawą elewacją ścian.

Naszą wycieczkę zakończyliśmy na Widzewie Wschodzie gdzie obejrzeliśmy jeszcze: Tańczącą Parę, Drzewo i jedną rzeźbę, o której profesor nie miał pojęcia, że tu stoi. Obiecał dowiedzieć się więcej i opowiedzieć nam o niej przy okazji następnego spotkania, może w drugiej połowie lipca?

Więcej zdjęć znajdziecie w albumie na facebook’owej rowerologii.

Rzeźba w plenerze miasta cd.

Meandry rzeki Meon

Pogoda sprzyja odważnym

Południowe wybrzeże.

Popularne wpisy

Najnowsze komentarze

Polecane strony

Rzeźba w plenerze miasta cd.

Meandry rzeki Meon

Pogoda sprzyja odważnym

Południowe wybrzeże.

Popularne wpisy

Najnowsze komentarze

Polecane strony

Polityka Prywatności